ابرای مهریهابرای مهریه در برخی موارد از نظر قرآن کریم جایز می باشد. ۱ - ترغیب به ابرای مهریهمؤمنان به احسان به یک دیگر، با ابراء و بخشش مهریه ترغیب شدند. «... الا ان یعفون او یعفوا الذی بیده عقدة النکاح وان تعفوا اقرب للتقوی ولاتنسوا الفضل بینکم ان الله بما تعملون بصیر؛ و اگر پيش از آنكه با آنان نزديكى كنيد طلاقشان گفتيد در حالى كه براى آنان مهرى معين كرده‌ايد پس نصف آنچه را تعيين نموده‌ايد (به آنان بدهيد) مگر اينكه آنان خود ببخشند يا كسى كه پيوند نكاح به دست اوست ببخشد و گذشت كردن شما به تقوا نزديكتر است و در ميان يكديگر بزرگوارى را فراموش مكنيد زيرا خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.» ۲ - ابرای ولی زوجهابرای نصف مهریه از سوی ولی زوجه جایز است. «وان طـلقتموهن من قبل ان تمسوهن... فنصف ما فرضتم الا... او یعفوا الذی بیده عقدة النکاح...؛ و اگر پيش از آنكه با آنان نزديكى كنيد طلاقشان گفتيد در حالى كه براى آنان مهرى معين كرده‌ايد پس نصف آنچه را تعيين نموده‌ايد (به آنان بدهيد) مگر اينكه آنان خود ببخشند يا كسى كه پيوند نكاح به دست اوست ببخشد و گذشت كردن شما به تقوا نزديكتر است و در ميان يكديگر بزرگوارى را فراموش مكنيد زيرا خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست» (در «الذی بیده عقدة النکاح» سه احتمال وجود دارد: زوجه، ولی زوجه، زوج؛ برداشت فوق بر این اساس است که مقصود از الذی «بیده عقدة النکاح» ولی زوجه باشد که در صورت مصلحت؛ نصف مهر را ابرا می‌کند.) ۳ - اسقاط مهریهاسقاط نصف مهریه (یا کم تر از آن) از سوی زوجه در صورت طلاق وی پیش از آمیزش جایز است. «وان طـلقتموهن من قبل ان تمسوهن وقد فرضتم لهن فریضة فنصف ما فرضتم الا ان یعفون...؛ و اگر پيش از آنكه با آنان نزديكى كنيد طلاقشان گفتيد در حالى كه براى آنان مهرى معين كرده‌ايد پس نصف آنچه را تعيين نموده‌ايد (به آنان بدهيد) مگر اينكه آنان خود ببخشند يا كسى كه پيوند نكاح به دست اوست ببخشد و گذشت كردن شما به تقوا نزديكتر است و در ميان يكديگر بزرگوارى را فراموش مكنيد زيرا خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.»(جواز ابرا «کم تر از نصف مهر» از سوی زن با استفاده از مفهوم اولویت است.) ۴ - ابرای شوهرابرای شوهر از نصف مهریه پرداخت شده به زوجه جایز است. «وان طـلقتموهن من قبل ان تمسوهن وقد فرضتم لهن فریضة فنصف ما فرضتم الا ان یعفون..؛و اگر پيش از آنكه با آنان نزديكى كنيد طلاقشان گفتيد در حالى كه براى آنان مهرى معين كرده‌ايد پس نصف آنچه را تعيين نموده‌ايد (به آنان بدهيد) مگر اينكه آنان خود ببخشند يا كسى كه پيوند نكاح به دست اوست ببخشد و گذشت كردن شما به تقوا نزديكتر است و در ميان يكديگر بزرگوارى را فراموش مكنيد زيرا خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.» ۵ - پانویس
۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۵۸، برگرفته از مقاله« ابرای مهریه» |